Przez szereg lat głównym i niezmiennym zadaniem warsztatu było przeprowadzanie napraw parowozów. Te zaś poza sytuacjami awaryjnymi były przeprowadzane ściśle według danych zawartych w instrukcji Mtp32 – „ Przepisy o naprawie parowozów normalnotorowych”.

 

Wykonywano wtedy cały szereg napraw: 

•  Przeglądy okresowe- co 30 dni wykonywano przegląd parowozu (obejmował on min. kocioł, osprzęt kotła, silnik, podwozie, tender, hamulec zespolon), dodatkowo dawały one możliwość przygotowania parowozu np. do warunków zimowych podczas których zabezpieczano wrażliwe na niskie temperatury urządzenia parowozów.
•   Naprawy międzypociągowe- o małym zakresie prac trwającym nie więcej niż 24 godziny, bez wygaszania paleniska.
•   Naprawy bieżące- naprawa o szerszym zakresie prac, często koniecznym było wygaszenie paleniska i użycie urządzeń specjalistycznych jak np. zapadnia. Trwały one od 2 do kilku dni.
•   Naprawy rewizyjne- były to naprawy parowozów planowe i charakteryzowały się szerokim spektrum prac połączonych z badaniami kotłów, urządzeń odiskierniczych, układów napędowych itd. Czas trwania takiej naprawy wynosił średnio od 8 do 10 dni.

Do dyspozycji warsztatów na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych było:

• 8 tokarek,
• 1 kołówka,
• 8 wiertarek,
• 4 strugarki,
• 7 szlifierek,
• 2 suwnice,
• 1 przesuwnica,
• 8 dźwigów i dźwignic,
• 3 żurawie stałe,
• 1 żuraw kolejowy,
• 1 zapadnia,
• 1 stanowisko mycia kotłów,

Jeszcze na początku lat sześćdziesiątych wyposażenie to uzupełniono o  o 2 tokarki, wiertarkę i strugarkę.

W latach sześćdziesiątych załoga warsztatów podjęła szereg inicjatyw mających na celu poprawienie warunków pracy. We własnym zakresie oprócz doraźnych remontów przeprowadzali także zadania inwestycyjne. Dla przykładu w 1961 wykonano frez do kanałów smarnych oraz warsztat przenośny do strugania białego metalu i stół do toczenia panewek. Wykonano także podstawki do dźwigu Bergera.

U progu lat siedemdziesiątych wraz z przybyciem lokomotyw spalinowych z pośród pracowników warsztatu wydzielono grupę do napraw lokomotyw spalinowych, która wykonywała:

 

• Przeglądy okresowe.
• Naprawy międzypociągowe.
• Naprawy bieżące.
• Przeglądy kontrolne ( wprowadzone w latach’90)

 

 

Z biegiem czasu grupa ta została przekształcona w warsztat napraw lokomotyw spalinowych. Początkowo naprawy te przeprowadzano na wydzielonym torze naprawczym hali parowozowej, jednak z biegiem czasu przeniesiono do zmodernizowanej hali napraw pojazdów spalinowych.

 

 W 1975 roku lokomotywownia przejęła będący do tej pory oddziałem zamiejscowym MD Wrocław, Punkt Rewidencki Lokomotyw Elektrycznych, zlokalizowany na torach: 309, 311, 312, 313.

W skład przejętego PRE wchodziły:

 

• Budynek warsztatowo socjalny
• Tory trakcyjne
• Skład materiałów (ślizgi pantografów, oleje itp.)
• Podgrzewacz oleju KZE

 

Do czasu elektryfikacji linii do Lubania Śląskiego punkt służył jako Punkt Zdawczo- Odbiorczy lokomotyw kierowanych do napraw w ZNTK Lubań.

 

Warsztaty lokomotywowni na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych wykonywały.

Wśród pojazdów trakcji parowej:

 

• 336-przeglądów
• 204- naprawy bieżące
• 42- naprawy rewizyjne
• 5040 – napraw międzypociągowych

 

 

Wśród pojazdów trakcji spalinowej:

 

 

• 234- naprawy bieżące
•   48- przeglądów dużych
•   176- przeglądów średnich
• 192- przeglądy małe
•  5939- przeglądów kontrolnych

 

 

 W 1985 roku w związku z przejęciem przez jednostkę obsługi lokomotyw elektrycznych zaprzestano wykonywania napraw okresowych parowozów. Ostatnią naprawę rewizyjną w MD Jelenia Góra wykonano dla Pt47-20 z MD Kłodzko. Zaniechanie tych napraw przyspieszyło i tak nieuchronne odejście od stosowania trakcji parowej w MD Jelenia Góra. W ostatnim okresie ( I połowa lat osiemdziesiątych) wykonywano średnio 36 napraw rewizyjnych rocznie.

Od momentu przyjęcia na stan lokomotyw elektrycznych w lokomotywowni rozpoczęto wykonywanie następujących rodzajów napraw lokomotyw elektrycznych:

 

 

•   Przeglądy okresowe.
•   Naprawy międzypociągowe.
• Naprawy bieżące
•  Przeglądy kontrolne

 

 

W II połowie lat osiemdziesiątych XXw. wykonywano już tylko naprawy i przeglądy w zakresie trakcji elektrycznej i spalinowej. Nie przeprowadzano napraw rewizyjnych pojazdów tych trakcji, na które kierowano pojazdy do Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego.

Dla tracji spalinowej naprawy te przeprowadzano w ZNTK Nowy Sącz i ZNTK Poznań, a dla trakcji elektrycznej w ZNTK Gliwice, ZNLE Gliwice i ZNTK Mińsk Mazowiecki.

 

Eksploatacja lokomotyw elektrycznych i elektrycznych zespołów trakcyjnych

ZATRUDNIENIE W ODDZIALE
rok	zatrudnionych
1952	81
1957	139
1959	170
1961	130
1963	144
1965	152
1980	230
1995	54

przysparzała wiele problemów w terenie górskim, a co za tym idzie wymagała od załogi warsztatów często poświęcenia jak i własnej inwencji.

 

Przykładem może tu być przebudowa drzwi w jednostkach elektrycznych których normalna konstrukcja powodowała iż śnieg zalegał w ich kieszeniach i uniemożliwiał otwieranie. Natomiast eksploatacja na linii do Szklarskiej Poręby lokomotyw EU07 wiązała się z częstą wymianą zestawów kołowych zużywających się na tej krętej trasie.

Powstała wtedy specjalna grupa pracowników pod kierownictwem Krzysztofa Lisowicza i Jerzego Horwata, która dokonywała wymiany wózków lokomotyw w dni wolne od pracy. Spowodowane to było brakiem zapadni w lokomotywowni ( ta powstała dopiero w 1989 roku) i konieczności korzystania z urządzeń zainstalowanych w innych lokomotywowniach jak Wałbrzych czy też Wrocław Główny.

W 1993 roku nastąpiło połączenie Oddziału Napraw Lokomotyw i Oddziału Urządzeń Technicznych. Powstał wtedy Oddział Napraw Lokomotyw i Urządzeń, w którego skład wchodziły:

 

•   Grupa mistrzowska napraw lokomotyw elektrycznych i punkt rewidencki.
•   Grupa mistrzowska napraw lokomotyw spalinowych.
•  Grupa mistrzowska utrzymania maszyn i urządzeń.

 

Wraz z likwidacją samodzielnej lokomotywowni w Jeleniej Górze i przekształceniem jej w Zamiejscowy Oddział Eksploatacyjno- Naprawczy podległy MD Wałbrzych, Z Oddziału Napraw utworzono Warsztat Oddziałowy któremu podlegał:

Ø  Mistrz napraw (z podległymi mu jednostkami).

• Warsztat naprawczy spalinowych pojazdów trakcyjnych.
• Warsztat naprawczy elektrycznych pojazdów trakcyjnych.
•  Punkt rewidencki elektrycznych pojazdów trakcyjnych.
•  Zwrotniczy-manewrowy.

 

Ø  Mistrz urządzeń technicznych i obrządzania (z podległymi mu jednostkami).

•  Warsztat naprawy urządzeń technicznych.
•  Akumulatorownia.
•   Zespół obrządzania.
• Zespół gospodarczy.